دریغ

دریغ  

به ما یاد داده اند، بگوییم فدایی امام زمانیم!
یادمان داده اند بگوییم دوستت دارم امام زمان!
یادمان داده اند از دوری امام گریه کنیم تا بگوییم "آری ما هم وفاداریم"!
یادمان دادند به همه بگوییم: " ما اینگونه ایم اگر امام بگوید بمیر، می میریم!"
یادمان داده اند به او بگوییم" عزیز زهرا"!
دریغ!
هرگز یادمان ندادند چگونه فدا شویم،
چگونه دوست بداریم!
و یک بار هم برای امام زمان نمردند
و هرگز نفهمیدند بار معنایی مرگ، قلب عاشق می خواهد و دل شیر.
و هرگز نه دانستند عزیز چیست و نه هرگز زهرا را فهمیدند!
ما، هرگز امام را یاری نکردیم
چرا که:
یاد نگرفتیم
ابوالفضلی باشیم...